Z kolorami łączy mnie stosunek, który można by określić klasyczną ambiwalencją. Z jednej strony uwielbiam oglądać piękne, wielokolorowe zestawienia: podziwiam tętniące życiem i radością projekty Kaffe Fasseta, wielbię wręcz jedyną w swoim rodzaju umiejętność Japończyków do zestawiania kolorów i wzorów, które pozornie nie powinny do siebie pasować, a tworzą zapierającą dech w piersiach całość:

(rozumiecie, co mam na myśli? 😉 i nieustająco zachwycam się tradycyjnymi, pstrokatymi strojami indyjskimi i w ogóle odzieżą „ludową”, w której zwykle kolory wybijają się na pierwszy plan. Z drugiej strony, gdy przyjdzie co do czego dokonuję bardzo konserwatywnych wyborów dotyczących własnej garderoby. Przeważnie pada na szarość, którą bardzo lubię i która pasuje do mojego zimnego typu urody i szpakowatych włosów. Poza tym mam wrażenie, że przy dość ekstrawaganckiej fryzurze wielokolorowa odzież upodobniłaby mnie nieco do klauna 😉

Nie tak dawno odkryłam jednak świetny blog The Vivienne Files, który w bardzo przystępny sposób przybliża zasady komponowania kolorystycznego garderoby tak, by była harmonijna, elegancka, funkcjonalna i dawała użytkownikowi dużą swobodę wyboru. Naprawdę polecam zajrzeć tam i zagłębić się w lekturze (jest pisany w języku angielskim, ale zawiera wiele lustracji, które pozwalają się również dobrze zorientować w temacie). Zainspirowana Vivienne Files postanowiłam lepiej zorganizować swoją szafę i wpuścić do niej nieco więcej kolorów, przy czym wszystkie powinny być dopasowane do mojego typu urody (tzw. „zimne lato”, czyli lato, któremu „uchodzą na sucho” niektóre odcienie typowe dla „zimy” – ale to kolejny temat rzeka – może na osobny post?) W założeniu ma to wyglądać tak:

• baza: szarość/grafit, granat, czerń (nie powinnam nosić czerni, ale za bardzo ją kocham, żeby z niej zrezygnować)
• kolory komplementarne: fiolet/wrzos, turkus, bordo/czerwone wino
• dodatki: żywsze/jaśniejsze odcienie kolorów komplementarnych, „zimna” żółć.

I zobaczymy, co z tego wyjdzie – na razie muszę zbudować sobie dobrą bazę i krytycznie przyjrzeć się odzieży, która już wisi w szafie. Na pewno zostanie w niej nabyta niedawno, dopasowana kurteczka w kolorze ciemnego, zgaszonego turkusu, do której udziergałam ostatnio komin na chłodniejsze dni. To była bardzo przyjemna „samodziergająca się” robótka. Komin zrobiony jest na drutach na żyłce nr 6 (o ile mnie pamięć nie zawodzi). Wymiary: 49 cm wysokości, 37 cm szerokości. Zużyłam na niego niecałe trzy motki włóczki: 1 motek Alize Lanagold (skład: 49% wełny, 51% akrylu) w kolorze 463 „lodowiec”, 1 motek Alize Lanagold w kolorze 640 „ciemny turkus” i 1 motek Alize Lanagold Batik Design (skład: 49% wełna, 51 % akryl) w kolorze 4294 (różne odcienie turkusu + biel i kapeńka czerni oraz szarości).

Komin dziergałam z dwóch nitek; zaczęłam od dwóch nitek w kolorze „lodowcowym”, później jedną z nich zamieniłam na „Batik Design”, następnie kawałek dwoma nitkami „Batik Design”, kolejny kawałek: 1 nitka „Batik Design” i 1 ciemnoturkusowa i na koniec 2 nitki ciemnoturkusowe. Powstał z tego taki lekko zaburzony efekt „ombre”. Generalnie gotowy komin przypomina mi arktyczne lodowce.

Duży udział dość dobrego jakościowo akrylu powoduje, że włóczka Lana Gold nadaje się do dziergania wyrobów, które stosunkowo często się nosi, brudzi i pierze. Jest sprężysta, miła w dotyku (co ważne, w przypadku komina, w którego wtulam twarz przy nieprzyjemnej pogodzie), łatwo się pierze i (na razie) nie mechaci się.

Tak chwilowo postępuje moje oswajanie koloru, nieśmiało, ale jednak do przodu. A jak to wygląda u was? Bawcie się kolorami, pławicie się w nich, czy obchodzicie łukiem ?