Dzierganie na drutach zainteresowało mnie jeszcze w szkole podstawowej, mogłam mieć wtedy 10-12 lat. Moja mama dziergała, ale chętniej używała szydełka i haftowała (robiła to nawet zarobkowo, na zlecenie Cepelii, żeby móc być ze mną w domu, gdy byłam mała <3). Babcia też miała zręczne ręce, ale wolała czytać wiersze i zachęcać mnie do tworzenia własnych. Dlatego, choć atmosfera w domu była przychylna wszelkim formom „zrób to sama”, dziergać nauczyłam się zupełnie samodzielnie, posługując się starą, rozlatującą się książką opisującą podstawowe techniki. Tak mnie to wciągnęło, że dziergam i samoudoskonalam się do dziś 😉

Musicie pamiętać, że to były czas, gdy nie było Internetu, wielu fachowych publikacji i czasopism, w telewizji można było oglądać jeden z 2 kanałów, a jeśli chodzi o włóczki, to mieliśmy w Polsce wybór między sztucznym, skrzypiącym Aniluxem, a cholernie drapiącą wełną góralską. Czasem myślę, że szkoda trochę, że wtedy nie miałam w zasięgu ręki tylu pomocy, ani kontaktu z tak samo zakręconymi, choć bardziej doświadczonymi dziewiarkami. Dlatego postanowiłam przygotować dla wszystkich początkujących i trochę bardziej zaawansowanych następującą listę:

10 rzeczy, które chciałabym wiedzieć wtedy, gdy zaczynałam przygodę z dzierganiem na drutach

1. „Magic loop” rządzi

Poważnie, jeśli nie znacie tej metody, to natychmiast lećcie na YouTube i obejrzyjcie, jak to się robi. „Magic loop” pozwala dziergać w całości elementy „tubkowe” bez wyrywania sobie włosów z głowy. Przynajmniej ja zwykle wyrywałam sobie większość włosów z głowy, gdy próbowałam wydziergać na 5 drutach rękaw lub pończochę i okazywało się, że zawsze, ale to zawsze w miejscach styku drutów powstaje mi ażurowa drabinka, niezależnie od tego, jak bardzo się starałam przyciągać nitkę.

2. Dzierganie bezszwowe ratuje życie

Trochę oszukuję, bo ten punkt ma bezpośrednie powiązanie z pierwszym. Bezszwowo dziergam zazwyczaj metodą „magic loop”. Jednak chciałam podkreślić, jaką ulgą było dla mnie odkrycie, że nie będę już musiała męczyć się z zszywaniem poszczególnych elementów swetra. Jestem perfekcjonistką, a podczas szycia jakoś zawsze znalazł się ten jeden szew, w którym krawędzie dwóch części robótki tworzyły maleńki „uskok” utrzymujący się niezależnie od tego, ile razy bym tego nie poprawiała. Jeśli jesteś nerwuską i perfekcjonistką w jednym, wyświadcz sobie przysługę i naucz się dziergać bezszwowo.

3. Włóczka ma znaczenie

Nie mam zamiaru rozpętywać tu odwiecznej dyskusji: akryl, czy nie akryl, tylko szlachetne włókna, czy rozwiązłość włóczkowa. Chodzi mi o to, że na początku przygody z dzierganiem na drutach, gdy wszystko jest nowe, trzeba udoskonalić koordynację ruchową i pamiętać o tylu rzeczach, dobór właściwej włóczki może znacznie umilić żółtodziobom początkowy, trudny etap. Osobiście polecałabym włóczkę w niezbyt ciemnym kolorze (żeby wszystkie oczka były dobrze widoczne), niezbyt włochatą i puchatą (znów – żeby łatwo było odróżnić poszczególne oczka), niezbyt śliską (spadające oczka to zmora) i o średniej grubości (druty 4-5), żeby Cię nie zmęczyła.

4. Raglan przyjacielem mym

Przez ponad 30 lat gimnastyki z drutami i włóczką wypróbowałam chyba każdy istniejący wariant rękawów – z główką, proste, wrabiane, typu saddlebag itd. I powiem Ci, że raglan według mnie jest idealny. Nie tylko przyjemnie się go dzierga i projektuje – wszak to czysta geometria, układa się też idealnie, właściwie na każdej sylwetce. Jeśli uważasz, że moje projekty zbyt często mają raglanowe rękawy, to muszę cię zmartwić, nadal będą je miały, bo to najwygodniejsza forma, jaką znam.

5. Druty na żyłce

Gdy zaczynałam dziergać, druty na żyłce to były zwykle toporne zestawy z okropnymi, sztywnymi, plastikowymi połączeniami. Teraz na rynku oferowanych jest mnóstwo wariantów, w większości bardzo praktycznych. Bardzo długo stosowałam tylko proste druty, jednak w końcu przekonałam się do tych na żyłce. Są wygodniejsze w transporcie, zabierają mniej miejsca w trakcie dziergania, jeśli kupisz odpowiedni model, możesz w trakcie pracy zmienić łatwo rozmiar na inny i nie musisz przekładać oczek. Same zalety i ułatwienia.

6. Próbki!

Tak, wiem, marudzę o tych próbkach za każdym razem, ale one naprawdę są warte zachodu, zwłaszcza, jeśli dziergasz sweter, czapkę lub inna część garderoby, która powinna dobrze dopasować się do sylwetki i twoich kształtów. Nawet jeśli używasz gotowego wzoru i włóczki w nim sugerowanej, zrób próbkę, zmocz, zblokuj, zmierz. Każdy dzierga nieco inaczej, w unikalny sposób naciąga włóczkę i rozmiar gotowej robótki może się na tyle istotnie różnić od pierwowzoru, że nie będzie już na tobie dobrze leżeć. Oszczędź sobie nerwów i nieprzyjemnych niespodzianek i po prostu przygotuj tę próbkę!

7. Długość, nie waga włóczki

Kiedyś oceniałam zużycie włóczki w robótce według wagi. Sweter z włóczki średniej grubości 500 g, gruby 700-1000 g itd. To była wielce niedoskonała miara i często zostawało mi po skończeniu dziergania mnóstwo włóczki lub wręcz przeciwnie – musiałam ją dokupować w trakcie roboty. Okazało się, że ocena zużycia w metrach jest znacznie bardziej precyzyjna, zwłaszcza, gdy korzystam z gotowego wzoru i chcę podmienić sugerowaną włóczkę na inną, o nieco odmiennej grubości.

8. Wielki zapas włóczki nie uczyni Cię lepszą dziewiarką.

Tak, ta porada to także potencjalny punkt zapalny, jako, że dziewiarski świat, to także świat włóczkowych kolekcjonerów 😉 Zdecydowana większość z nas ma zapasy włóczki tak imponujące, że mogłaby otworzyć własny sklep. Rozumiem tę namiętność, też przez nią cierpię. Włóczki bywają tak kuszące, że trudno się oprzeć. Człowiek ma naturalny odruch gromadzenia rzeczy ładnych. Czuje się tak bezpiecznie ze świadomością, że ma swój skarb i zawsze jest po co sięgnąć, gdy przyjdzie do głowy nowy pomysł.

Jednak po latach moja „kolekcja” zaczęła mi ciążyć – zagracała mi dom, niektóre włóczki leżały latami i w tzw. „międzyczasie” zmieniały mi się upodobania kolorystyczne i zawsze jakoś tak się działo, że gdy przychodził mi konkretny pomysł do głowy, to akurat w domu nie miałam odpowiedniej włóczki. Dlatego postanowiłam wdrożyć swój plan wyjścia z włóczkoholizmu. Nie podsumowałam tej akcji, bo rezultaty nie były spektakularne.

Nie udało mi się całkiem zredukować zapasów, ALE znacznie je zmniejszyłam i kupuję nowe włóczki już właściwie wyłącznie wtedy, gdy mam konkretny pomysł i wygospodarowany czas na jego realizację. Jest mi z tym lżej, zwłaszcza, że na rynku wciąż pojawia się mnóstwo nowości, a wysyłka ze sklepów internetowych obecnie trwa zwykle zaledwie 2-3 dni

9. Porażki nie istnieją, są tylko lekcje, które należy przyswoić!

Nie należy bać się prucia, błędów i poprawek. Jeśli Ci nie wyjdzie za pierwszym razem, to nie dlatego, że jesteś do niczego, tylko dlatego, że właśnie zmieniasz swój umysł, uczysz się, nabywasz nowe umiejętności i w twoim mózgu wre praca, tworzą się nowe połączenia między neuronami. Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że najwięcej o dzierganiu na drutach nauczyłam się na nieudanych robótkach.

10. Notatki, notatki!

Zapisuj , notuj, metodycznie utrwalaj każdy szczegół poszczególnych projektów – zwłaszcza, gdy zaczniesz się zapuszczać w krainę samodzielnego projektowania. Notatki to źródło nieocenionych informacji, a jeśli – tak jak ja – miewasz długaśne przerwy w dzierganiu, to mogą one być twoja ostatnią deską ratunku, która pozwoli dokończyć robótkę odłożoną dawno na półkę.

Oto mój TOP 10 rzeczy, które chciałabym wiedzieć, gdy zaczynałam przygodę z dzierganiem na drutach. A  co Ty byś do tego dodała? Podziel się swoimi poradami w komentarzach pod postem.