Wyzwanie kaizen powoli sunie ku pomyślnemu (mam nadzieję) końcowi. Tydzień szósty był dla mnie bardzo dobrym, twórczym tygodniem. Cieszę się z tego podwójnie, bo po kryzysie w tygodniu piątym rozwój w dobrym kierunku wcale nie był do końca tak oczywisty.

Wyzwanie kaizen – raport z tygodnia 6

W zeszłym tygodniu wprawdzie zrezygnowałam z rysowania w czwartek, ale uczyniłam to całkowicie świadomie wiedząc, że weekend będzie pod tym względem bardzo intensywny. A to dlatego, że zapisałam się na warsztaty „Fashion illustration” organizowane przez Poznańską Szkołę Konstrukcji Ubioru FORMA. Dwa dni rysowania, szkicowania, a do tego nawet malowanie akwarelami.

FORMA to urokliwe miejsce prowadzone przez kobietę z głową. Ania Joniak ma misję: zintegrować środowisko twórczych ludzi zajmujących się modą i sprawić, by więcej ludzi zajmowało się nią naprawdę profesjonalnie. Myślę, że świetnie się jej to udaje. Gdy tylko będę miała nieco więcej wolnego czasu (może w przyszłym roku, he, he), to na pewno zapisze się na organizowany w FORMIE kurs konstrukcji i modelowania, bo umiejętność poprawnego konstruowania odzieży to moje marzenie od dawna.

Warsztaty prowadziła Sylwia Dębicka, której eteryczne prace można podziwiać w magazynach mody. Sylwia okazała się niezwykle wyrozumiałą nauczycielką, która jednak bez wahania rzucała nas, początkujących na głęboką wodę.

Jak wiecie, rysuję regularnie od 6 tygodni, nigdy przedtem nie odważyłam się narysować sylwetki człowieka w całości, bo uważałam, że to zbyt trudne. Nie mam też żadnego doświadczenia z akwarelami, jedynie w podstawówce bawiłam się farbkami wodnymi dla dzieci 😉 Na warsztaty zapisałam się z pełną premedytacją, żeby wyjść nieco ze strefy komfortu (tak, śmiejcie się – mówię jak typowy coach 😀 Nie pożałowałam.

Poniżej zdjęcie mojej pracy wykonanej na samym początku warsztatów, zanim czegokolwiek się nauczyliśmy (rysunek po lewej) i rysunek wykonany po 3 godzinach ćwiczeń. Wiem, że obu daleko do poprawności, jednak chyba wyraźnie widać postęp i to, że pani po prawej bardziej przypomina człowieka 😉 Dużo pracy przede mną, ale chyba złapałam bakcyla. Teraz tylko, ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć.

Drugiego dnia znów szkicowaliśmy ołówkiem, a następnie podmalowywaliśmy rysunek akwarelą. Uwielbiam oglądać akwarele, ale to jest technika zupełnie obca memu usposobieniu. Uwielbiam mieć nad wszystkim kontrolę, a tu nagle trzeba na spontanie zaufać przypadkowi. Byłam tak spięta, że użyłam tylko dwóch kolorów i generalnie widać tę moją sztywność. Obiecałam sobie jednak, że postaram się i tę umiejętność wyćwiczyć, bo potencjalnie wyluzowanie „zrobi mi dobrze” i w innych obszarach życia 😉

Podsumowanie czasu

poniedziałek (29.05.): 10 min.
wtorek (30.05.): 10 min.
środa (31.05.):  10min.
czwartek (01.06): 0min.
piątek (02.06.): 11 min.
sobota (03.06.) 180 min
niedziela (04.06.): 180 min.

Razem: 401 min., czyli absolutny rekord!

A jak tobie minął szósty tydzień wyzwania kaizen?

Zapisz

Zapisz