W ostatni weekend w Toruniu odbył się kolejny Drutozlot, czyli spotkanie dziewiarek, szydełkowiczek i włóczkoholiczek z całej Polski. Dla osób postronnych impreza wygląda niewinnie – mnóstwo szczęśliwych kobiet oddających się swojemu hobby. Postanowiłam przekonać się osobiście, jak to wygląda naprawdę i odkryję przed Tobą mroczne tajemnice Drutozlotu. Bo Drutozlot to samo zło, samo zło, powiadam Ci. I mam na to aż 8 dowodów:

1. Toruń

Byłaś kiedyś w Toruniu? Nie? To nie jedź. Starówka jest tak obłędnie klimatyczna, że nie chce się wyjeżdżać. Widok z mostu Piłsudskiego potrafi wprawić w rozmarzenie nawet najbardziej zatwardziałego racjonalistę. Do tego mają taką wegeknajpę, Ciasna się nazywa. Na ulicy Podmurnej 17. Maleńka jest faktycznie, z 5 stolików się w niej mieści. Wygląda jak salonik mojej babci, z wielkim, starym kredensem i bibelotami. Gdy mi podali soccę z grillowanymi warzywami, to już wiedziałam, że koniec. Serce będzie bolało przy wyjeździe z miasta. I na co Ci to? Po co do Torunia przyjeżdżać, żeby potem na „melankoliję” zapaść?

Poniżej panorama starówki toruńskiej, wejście do Ciasnej  oraz „miejsce zbrodni”, czyli Dom Harcerza, gdzie odbywał się zlot. Przepraszam za jakość zdjęć – ale to też wina Drutozlotu. Ręce cały czas mi się trzęsły z podniecenia.

2. Prezenty

Sekta Wielbicielek Włóczki jest wyrachowana i podstępna niczym sam Machiavelli – żeby wziąć udział w Drutozlocie wystarczyło wydać 12 złotych, a na wejściu dawali Ci nie tylko plakietkę, o nie –były też kupony rabatowe do kilku sklepów z włóczką.

Wyobraźcie sobie, co zrobi włóczkoholiczka na progu odwyku z takim kuponem rabatowym? Ano właśnie…. Smutek, łzy i zgrzytanie zębami, bo znów trzeba będzie upchnąć po kątach kolejne motki. Mało tego – na końcu imprezy odbyło się losowanie nagród ufundowanych przez różne sklepy włóczkowe. Myślicie, że było to kilka drobiazgów? Skąd!!!!! Prawie każda z niemal 100 uczestniczek zlotu otrzymała jakąś nagrodę. Najczęściej były to kolejne motki włóczki (do tego bezczelnie piękne). A mnie się trafił prawdziwy skarbiec od sklepiku Red Button.

Dostałam dużą, letnią torbę, małą torebkę wieczorową, malutki zestaw do haftowania, naszyjnik i dwa motki Drops Baby Merino…

Człowiek wybiera się na Drutozlot z małym plecaczkiem, na luzaku, a wraca targając z wysiłkiem ten cały majdan. Żadnego szacunku dla zdrowia kręgosłupów uczestniczek imprezy, żadnego po prostu.

3. Słodycze

Do Torunia przyjechało prawie 100 kobiet i prawie każda przywiozła ze sobą ciasto – gotowe lub upieczone własnoręcznie. Wszystkie pyszne, kuszące i w ilościach wystarczających do wykarmienia pułku wojska. Jak można tak torturować człowieka? Jak można? To ja po to targam sztangi i hantle na siłce, żeby potem patrzeć, jak mi tyłek rośnie w oczach od tych pyszności? Wstyd, doprawdy….

4. Pogłębianie nałogu

Jeśli jesteś włóczkoholiczką wychodzącą z nałogu, to Drutozlot będzie dla Ciebie zgubą. Wyobraź sobie tłum kobiet, a wszystkie z tym samym obłędem w oczach. Dziergają, szydełkują, macają włóczki, przędą (!!!) i mają z tego niezwykłą radochę. Mało tego! Chwalą się wielkością zapasów i tym, że wydają na nie ostatnie grosze. Nie masz szans na wyjście z nałogu, gdy wszystkie osoby wokół utwierdzają Cię w przekonaniu, że to nic złego. Szaleństwo, powiadam Ci, czyste szaleństwo!

5. Pustki w portfelu

Na Drutozlocie swoje produkty prezentują i sprzedają także różne sklepy włóczkowe. Nie jeden sklep, w tym roku naliczyłam ich co najmniej sześć. Myślicie, że jakoś skromnie rozkładają parę kłębuszków? Gdzie tam, przywożą to włóczkowe dobro w koszach, pojemnikach, a nawet taczkami!!!! (nie żartuję, popatrzcie na zdjęcia).

Nawet sobie nie wyobrażacie, jakie dantejskie sceny rozgrywały się w części sali, w której odbywała się sprzedaż włóczek. Nie, nikt sobie niczego nie wyrywał –wręcz przeciwnie, te bezwstydne kobiety wzajemnie namawiały się do miziania motków, doradzały, który kolor lepiej pasuje, wrednie podpuszczały do zakupu i szastały pieniędzmi na lewo i prawo. I dla wszystkich starczyło włóczek! To oburzające!

W tej sytuacji sama rozumiesz, że i ja uległam presji tłumu i mimo, iż nadal prowadzę akcję wychodzenia z włóczkoholizmu, to skusiłam się na kilka moteczków. Konkretnie na 3 motki Mirelli z Włoczek Warmii  w pięknym odcieniu granatu przypominającym burzowe niebo przed wieczorem. I już nawet wiem, co z niej wydziergam.

6. Kompleksy

Może nie uwierzysz, ale te szalone kobiety nie dość, że jadą przez pół Polski, żeby wspólnie dziergać, plotkować, jeść ciasto i oddawać się orgii zakupów włóczkowych, to jeszcze taszczą ze sobą swoje udziergi. Wszystko na pokaz. Można macać, można się zachwycać. A jakie to udziergi są!!! Dziewiarskie cudeńka, wydziergane arcydzieła. Te chusty misterne i ażurowe, te sweterki dopracowane w każdym szczególe, te szale obłędnie kolorowe…

Oglądasz i wbijasz się w kompleksy po prostu. Naprawdę nie wiem, jak mi nie będzie wstyd teraz za druty chwycić. Mój wewnętrzny perfekcjonista już zawsze będzie mi szeptać do ucha: „Matko jedyna, co to za kulfony? Pamiętasz, co dziewczyny w Toruniu pokazywały? No popraw się, popraw, kobieto!”.

Ubocznym skutkiem pokazywania prac przez uczestniczki zlotu jest to, że wpadasz w błędną pętlę: pogłębianie nałogu – pustki w portfelu. Bo jak się już tak napatrzysz, jak pięknie wyglądają różne włóczki w gotowych sweterkach, a nie daj bogini, wyłowisz wśród prac dziergadło z włóczki, której wcześniej nie znałaś, to przepadłaś. Po prostu musisz ją mieć – czyli zapasy rosną, a portfel chudnie.

7. Odklejenie od rzeczywistości

Zło nie mija wraz z końcem Drutozlotu, o nie! Cały czas poruszasz się po emocjonalnym rollercoasterze. Zamiast wrócić do swoich obowiązków, rodziny, życia siedzisz cały dzień na fejsie i wymieniasz uwagi, czytasz komentarze innych uczestniczek, czekasz na kolejne zdjęcia ze zlotu. W przerwach wciąż miziasz zakupione motki i wylosowane prezenty. Totalnie odklejasz się od rzeczywistości – ba, zapominasz, że coś takiego jak rzeczywistość istnieje.

8. Drutozlot uzależnia

Tak, to prawda, Drutozlot uzależnia i to od pierwszej wizyty. Już myślę o tym, jakie atrakcje czekają na mnie w przyszłym roku i obiecuję sobie, że następnym razem uda mi się porozmawiać z większą liczbą uczestniczek.

Dla mnie jest już za późno, ale dla Ciebie wciąż jest nadzieja. Nie czytaj zapowiedzi, nie jedź na kolejny Drutozlot! Zaklinam Cię! Ratuj swoją duszę!!!!

Zapisz

Zapisz